قصّه ام از کجا شروع شده؟!



شاید یکی مثله دنیل عاشق الکساندرا بوده و بعد از شنیدن خبر مرگش سکته کرده و صورتش کج شده.من با دنیل فرق دارم من با تمام دنیل ها فرق دارم.یه روزی یه ادمی که نمیدونم کی بود بهم گفت لبخند بزنم تا ضعیف بودنمو پنهان کنم.شاید اگه یه نفر به دنیل این رو گفته بود هیچوقت صورتش کج نمیشد.

لیزا و دیوید خوشبخت میشن چون دیوید قد بلنده یا شاید بدبخت بشن بخاطر اینکه دیوید توی خونش شومینه نداره یا آشپزخونش پنجره نداره،خونه ی دیوید هیچی نداره.دیوید به شیر حساسیت داره ،واااای لیزای احمق چطور قبول کرده با کسی ازدواج کنه که حتی به شیر هم حساسیت داره؟؟؟

ولی اونا خوشبخت میشن چون دیوید یه نویسنده ی بازنده نیست.ولی لیزا از آهنگای جاز دیوید متنفره اون آهنگای سارا رو دوست داره.

دیروز یه نفر بهم زنگ و تمام دو دقیقه ای که حرف زد رو بهم فوحش داد:

زن: تو یه عوضیه احمقی.نمیدونم چرا بهت اجازه دادن کتابتو چاپ کنی.

من: .

زن: ببین دیوونه پاتو از داستان نوشتن بکش بیرون.

من:

زن: پسرِ من از وقتی کتابتو خریده میگه دوست داره توی زمستون بمیره.

من:.

زن: اگه بازم هوس کنی کتاب چاپ کنی از شکایت میکنم.فهمیدی مَردَک؟؟؟؟!!!

کی اهمیت میده من چی مینویسم؟این ادمای مزخرف فقط میخوان یه سری چرت و پرت بخونن تا بچه هاشونو زودتر بخوابونند و خودشون تمام شب و تلوزیون تماشا کنند.اگه الکساندرا مادرم بود ساعت ۹ مجبورم میکرد به تخت خواب برم تا اون برام داستان سفید برفی و ۷ کوتوله رو بخونه که یه پایان خوب داشته باشه که اخر داستان همه با هم باشن و همه چیز با خوبی و خوشی تموم بشه و من کلِ بچگی به این فکر کنم که اخر همه ی داستان ها خوبه و اخر هیچ داستانی قهرمان نمیمیره.

آخرین داستانم رو دو هفته ی پیش برای لیزا خوندم.

 

من: جورج یه پسر ۱۳ ساله لاغرِ،اون توی آلاسکا زندگی میکنه.اونجا همیشه برف اومده و هوا سرده .

یه روز که جورج رفته بود مدرسه یکی از دوستای صمیمیش کلاه بافتنی که مادر بزرگش براش بافته بود رو روی سر جورج گذاشت.جورج دو روز بعد فهمید که شپش گرفته و تمام روز رو گریه کرد ،ولی بعد تصمیم گرفت که با اونا دوست بشه .وقتی سرش خارش گرفت اونقدر سرش رو خاروند که از کف سرش بخار بلند شد.

اونشب جورج برای اینکه خارش سرش کمتر بشه توی برف خوابید و تمام سرش رو فرو کرد توی برف ها صبح که شد همه فهمیدند که جورج از شدت سرما یخ زده و مرده.

بچه ها لطفا کلاه دوستاتون رو روی سرتون نذارید که شپش بگیرید و بعد در اثر یخ زدگی بمیرید.

 

لیزا: ادوراد تو چه فکردی با خودت میکنی؟؟؟اصلا فکر میکنی؟؟؟!!چرا یه پسر بچه باید توی داستانت بمیره؟؟!

من: من نمیخواستم اونقدر سرش رو بخارونه که پوستش کنده بشه.

شاید حق با لیزا بود شاید جورج باید زنده میموند و پوستش کنده میشد.

من چی ؟باید زنده بمونم و پوستم کنده بشه؟؟

یه نامه برای لیزا نوشتم باید از پنجره بندازم توی اتاقش.

 

 

(لیزا فردا که به خانه ام می آیی شیر داغ بخور ،برایت کیک شکلاتی خریده ام چه تضاد زیبایی خواهد شد لبان صورتی ات با شکلات.شومینه را برایت روشن میکنم میدانم چقدر دوست داری روزهای برفی کنار شومینه دراز بکشی و پاهایت را به دیوار تکیه بدهی.فردا باز هم برف می آید بیشتر از امروز و تو کلاه بافتنیه بنفشت را با شال سبز میپوشی.چه کسی تعیین میکند بنفش و سبز ترکیب خوبی ندارد ؟

لیزای عزیزمن لطفا فردا به آشپزخانه نرو و پنجره ی رو به حیاط را باز نکن .پرده های پنجره ی رو به خیابان را کنار بزن ،ردپای مردم را بشمار و به انهایی که که روی برف ها راه رفتند فوحش بده وبلند بخند و بگو:(ادوارد تمام مغزم یخ کرده شومینه رو زیاد کن.)

و من پلیور ابی رنگم را به تو بدهم.

گرامافون را روشن کن و تمام روز به اهنگ سارا گوش بده.وقتی تو همراه سارا میخوانی نهنگ های عاشق در زمستان خودکشی می کنند و تو گریه میکنی به حال نهنگ هایی که در برف مدفون شده اند.

لیزا.فردا که برف بیاید حیاط پشتی سفید خواهد شد ،به آشپزخانه نرو و پنجره ی حیاط را باز نکن من نمیتوانم جنازه ی بنفش شده ام را از حیاط جمع کنم و تو به من فوحش خواهی داد که چرا برف های حیاط را خراب کرده ام.

دوست دار تو .ادوارد .)

 

 

 

 

پ‌.ن:قسمت اخر داستان در پست بعدی .✌

من یه نویسنده ی احمقم که داستانای کودکانه مینویسم.آخرین کتاب داستانم رو فقط لیزا خرید.

صدای اهنگ توی خونه میپیچه.

I was 5 and he was 6

(من ۵ سالم بود اون ۶ سالش)

من و لیزا هم از بچگی با هم بودیم،شایدم هم نبودیم ولی من حس میکنم خیلی وقته که میشناسمش.

He shot me down,bang bang

(اون بهم شلیک میکرد،بنگ بنگ)

چرا لیزا عاشق من نشد ؟خونه ی من شومینه داره این کافی نیست؟؟حتی آشپزخونم هم پنجره داره با پرده ی سفید ابریشمی لبه ی پنجره هم کاکتوس گذاشتم.این کافی نیست؟اون هر روز با این کاراش نابودم میکنه.

Now he's gone i don't know why?!

(حالا اون رفته ،نمیدونم چرا؟!)

کی اهمیت میده که من چه حالی دارم ؟!ادمای توی خیابون!!که ساده از کنار پنجره ی غمگین خونم میگذرن؟؟؟واسه ی کی مهمه که لیزا و دیوید یکماه دیگه ازدواج میکنن یا اینکه آخر این داستان یه مرد توی زمستون میمیره؟!از توی پنجره میشه خیابون رو دید.همه جا تاریکه ولی سفیدی برف تاریکی رو شکسته.

لیزا مُدام به دیوید غر میزنه.

لیزا: دیوید از توی پنجره نگاهت کردم دقیقا از وسط خیابون راه میرفتی .دیوید عوضی تو نباید برفا ها رو خراب میکردی .

دیوید میخنده و این بیشتر عصبیش میکنه.بلند میشه و دوباره به اشپزخونه میره میدونم میخواد حیاط پشتی رو ببینه، وقتی برف میاد هیچکس حق نداره بره حیاط پشتی چون جای پاهاش رو برف ها میمونه و این لیزا رو ناراحت میکنه.

لیزا میز شام رو اماده میکنه.

لیزا: ادوارد،دیوید عزیزم بیاید شام بخوریم.

ساکت به حرفای لیزا و دیوید گوش میدم البته فقط وانمود میکنم که به حرفاشون گوش میدم و واسم جذابه.

لبخند های دروغگوی من.

اگه لبخند نمیزدم شاید زودتر میفهمیدن که حالم از این بحث بهم میخوره ،حالم از خودم بهم میخوره.کاش میشد مغزمو در می اوردم و توی کاسه ی توالت می انداختم ،اینجوری دیگه به این فکر نمیکردم که لیزا با لباس سفید چقدر زیبا میشه.بعد از شام به سلامتی لیزا و دیوید شراب میخوریم و من به هیزم های توی شومینه خیره میشم.لیزا و دیوید روی کاناپه ی آبی میشینند و من پشت میز می مونم.

لیزا: ادوارد بیا پیشه ما وقت برای تموم کردن داستان مسخرت زیاده.

لیزا: ادوارد من دوست دارم توی زمستون بمیرم.

من اخم میکنم و دیوید میخنده.

دیوید: عزیزم این چه حرفیه زمستون فصل مناسبی برای مردن نیست بنظر من بهار فصل قشنگتریه.

دیوید یه دیوونس هیچکس دوست نداره توی بهار بمیره.

لیزا: ادوارد لطفا گرامافون رو روشن کن.

بلند نمیشم میدونم دوست داره خودش این کار رو بکنه.

لیزا: نه،نه بشین خودم اینکارو میکنم.

مطمئنم اهنگ سارا رو گوش میده .کنار گرامافون می ایسته،چشماشو میبنده و با ریتم اهنگ انگشتاشو ت میده،بعد میگه.

لیزا: من عاشق این اهنگم .

دیوید داره اخبار میبینه و لیزا اروم اهنگ میخونه .گزارشگر از خودکشی دسته جمعیه نهنگ ها میگه و لیزا ساکت میشه،لیزا گریه میکنه بخاطر مرگ نهنگ ها، لعنت به تمام نهنگ ها،لعنت به تمام چیزهایی که توی زمستون میمیرند.

روی فرش جلوی تلوزیون دراز میکشه وصورتشو به بافت نرمش میکشه.

لیزا: هی دیوید اگه میتونستم به جای تو با این فرش ازدواج میکردم.

من خونم شومینه داره ،اشپزخونم پنجره داره با پرده ی ابریشمی با یه کاکتوس کوچیک .خونه ی من یه فرش با بافت نرم داره ،کی گفته اینا واسه ازدواج با من کافی نیست!؟

لیزا داره اماده میشه تابرگرده خونه و دیوید تا خونه همراهیش میکنه.

لیزا: مرسی ادوراد شب خیلی خوبی بود.

دیوید:حق با لیزاست امشب خیلی خوش گذشت .

من.لبخند میزنم.یکی از استادهای دانشگاه بهمون گفت لبخند بهترین راه برای پنهان کردن ضعفه.

حتی یادم نمیاد این استاد واقعا وجود خارجی داره یا نه!!!اصلا من دانشگاه رفتم؟؟؟شاید لوسی بهم این رو گفته !لوسی مادر واقعیم نبود.الکساندرا مادر واقعیم بود یا.یا.مادر واقعیه من کی بود؟؟؟!

لوسی یه سگ داشت ،من هر روز میبردمش پارک تا بازی کنه،لوسی هیچوقت با ما نیومد،اون پیر بود‌.

هربار هواشناسی روز بعد رو برفی اعلام میکرد لوسی لبخند میزد و بهم میگفت ادوارد پسرم جَکی رو ببر پارک خیلی وقته توی خونه مونده.

من روز قبل جکی رو برده بودم بیرون شاید لوسی فراموش کرده بود شاید نمیخواست جکی مُردنشوببینه.

من دیدم ،اون توی یه روز برفی مرد .دنیل بیچاره وقتی شنید لوسی مردِ سکته کرد و صورتش کج شد.

حتی دنیل هم پدر واقعیم نبود اون فقط همسایه پیر روبه رویی بود که عاشق لوسی شده بود.لوسی هیچوقت نفهمید چرا دنیل هر روز صبح به تراس میره و تمام روز رو اونجا میشینه.

شاید الکساندرا هم مادر واقعیم نبود ،شاید هم بود،نمیدونم.من الکساندرا رو هیچوقت ندیدم،اون تنها کسی بود که تمام کتابهام رو خرید به جز اخرین کتابم.شاید اون هم مثه لوسی پیر بوده و مردِ.اگه آخرین کتابم رو خریده بود بهم ایمیل میزد و میگفت که کتاب رو دوست نداشته.

 

 

 

پ.ن:ادامه ی داستان در پست بعدی.


عوضی های خلاق.

 

 

 

+فردا مادر و پدرت میان اینجا،قراره یک هفته بمونند.

 

مشغولِ رد کردن کانال های تلوزیونِ،حتی شک دارم که متوجه حضورم شده باشه.

 

+فِردی* میشه آدامستو در بیاری و چند دقیقه به حرفم گوش بدی؟؟

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

خريد اينترنتي لباس زير زنانه مناسب بانوان شيک پوش پروژه آمار و مدلسازی دوم و سوم دبیرستان جدید ترین مد روز Artهنرهای تجسمی ، نویسندگی ، فیلم سازی، نماوا کلیپ1 بانک لینک های دانلود فیلم ، دانلود سریال و دانلود آهنگ میباشد. اینجا همه چی هست ilmah هر چی که بخوای فول تحلیلگر